Maria Costa

U quattru i sittembri

U mari di Paradisu, si fimmau!

E n’ta ddu silenziu

Si sintiu nna vuci:

“Mariuzza, unni si”?

“Sugnu ccà, Maistà”.

“Chi stai facennu, Mariuzza”?

“Maistà, cercu u me amicu Culapisci,

è beddu, è giuvini,

iddu nun mancia cchiù i favi a cunigghiu,

tutti ddi favi chi mme matri nni dava

quannu me patri nun piscava nenti,

ma teni a terra chi so spaddi”.

“Ma pi cchistu nun chiani ccà supra”?

“Maistà, sai quantu è beddu

vardari a me città, a me Missina di cca sutta!

Iò mi vardu intornu e i me paroli, mi nesciunu suli,

nchianunu supra, nto beddu mari di Paradisu,

trasunu nte me stanziceddi di Casi Bbassi

e cantu, cantu all’amici mei chi sunnu comu a mmia:

missinisi i cori e nni mittemu a cianciri

e prigamu a Matri a Littra, chi tutti hannu a sapiri

i cosi beddi di Missina!

Hai raggiuni, Maistà, ma iò sugnu oramai ccà

E nun mmi movu cchiù!

Ma tutti oramai si ricordirannu,

quannu cuntavu a tutti a storia,

a destra e a manca, in ogni postu

e bacirannu sta terra binditta e a farannu

cchiù bedda e impùttanti.

Vui sapiti tanti cosi, Maistà,

e sapiti puru chi a me città è a luttu,

ma puru jò ebbi a camminari

n’ta “strascina” di Santu Japico da Galizia,

ma ora sugnu ccà e vi abbracciu a tutti.

A saluti di sta schizza, e tuttu cala rittu!

E si oramai non si manciunu chiù i favi a cunigghiu,

ristirannu sempri a calia, i nzuddi, i ciciri caliati,

e u “VIVA MARIA”, da Vara i Mezzagostu”.

di Marisa Frasca Rustica

Print Friendly, PDF & Email